home alone...

anu gah yun hindi na naalis ang sipon ko..

anu gang mas mabilis na gamot na pang alis ng sipon...

halos isang linggo na rin 'tong sipon ko..

tapos minsan ay kasama pang lagnat...

hirap talaga...hindi makapag-enjoy...

napapag-iwanan na ng barkada at classmate...

im not feeling well...

badtrip talaga....
sa halip na kasama ko sina albert
sa paggawa ng project namin...eh eto ako nakahiga...masama ang pakiramdam...may trangkaso kasi ako eh...
hirap talaga...
masakit na sa ulo...hindi pa nakatulong...
walang ibamg magawa...
well, eto nagbabasa na lang book of hope...
baka sakaling mabuksan nito ang isip at damdamin ko...at higit sa lahat ang magbalik loob sa diyos....

rawr....mweow..

hay naku...
agang-aga kong gumising...
nasermunan pa ako....
buwisit kasi yang mga pusa na yan eh...
bakit kasi nagkaroon pa ng ganyang nilalang sa mundo...
pati ba naman pagkain ko inaagaw...
nabigyan na ng kanya eh...
yan tuloy hindi ako nakapag-almusal...
kung pede lang kainin yun...baka nakain ko na.....
nga pala kung may pusa kayo sa bahay....kulong niyo..pag nakawala...lutuin nyo...hehehe...

asset ni yneng...

bakit ba sa dinami dami ng tao kong makikita...
yung mag syota pa na yun...
halos araw-araw yata,
dumadaan sila sa aking mga mata...
yung kanilang lambingan...
yun lagi ang una kung napapansin...
lalo na pag ngumiti yung girl...
at makikita mo talaga ung kanyang killer smile....

kapag nakikita ko yung gurl na yun...
buo na yung araw ko...
tapos bigla syang ngingiti...
then makikita mo yung kulang kulang niyang ngipin....
hahahaha...

di bah uso naman ung pagpapa-pustiso...
bakit kaya hindi sya magpalagay...
siguro....yun ang asset niya para hindi sya iwan nung guy....
hehehe...

ask nyo na lang si alberitz...about the whole story....

stupid day....

haaaaaaayyyyy....buhay nga naman......
kahit kelan hindi magkakaroon ng perpektong tao....

lagi nilang binubuo ang araw qoh....
they always making me happy...
una... ung mama sa palengke....
alam niyang mahuna yung upuan pero umupo pa rin siya....
well...anu pa nga bang mangyayari,,,eh di nahulog siya.....
tapos ung classmate kong si jhoey..
kalugin ba naman ung bote ng ketchup...
eh di un tumapon sa kanyang damit...
nandamay pa.....

hooouuuh buhay nga naman....

aanhin pa ang sabaw kung ubos na ang ulam...

ahm...it was 12:30 in the afternoon.
tapos...one of my classmate invite me to take lunch...
yun nga andun na kami..
then i ordered my food to eat...
my classmate make a favor...savi niya...tita, pahingi naman ng sabaw...
well tapos na kaming kumain nung dinala yung sabaw...
hahaha..,,,si tita talaga ang seryoso...humingi lang ako ng sabaw...
tapos para syang galit.....infairness wala naman syang kaaway....yun pala...si tita may tinatago...

Si tita bungi pala...

hahaahaaahhhhh....

.motto ng poor...

Sometimes we dont need money to reach out for our dreams.....

all we need to do is....

pursue to make it happen...that's all...

ayuko na....

When thing go wrong
As thy sometimes will
When road youre trudging
Seems all uphill

When the fun are low And the dark are wrong
And you want to smile But you have to sign

When care is pressing You down a bet Rest if you must

But DON'T YOU QUIT...
Hold on.. Have faith...

Destiny...

"a term Destiny is used to make an excuse...
on letting things happen...,
instead of making things happen...

what is love?

L.O.V.E.

"it is not a noun to define with..,

it is a Verb to acted upon.."